Κάποιες σκέψεις για την Κοινοτική Οδηγία 36/05 για τα ΚΕΣ

Η νέα οδηγία της ΕΕ 2005/36/ΕΚ, που αντικατέστησε την 89/48/ΕΚ, γίνεται υποχρεωτική για όλα τα κράτη - μέλη από τον Οκτώβρη του 2007. Η οδηγία αυτή, όπως και η προηγούμενη, ρυθμίζει «την αναγνώριση επαγγελματικών προσόντων». Στο άρθρο 50 παρ. 3 καθορίζονται τα δικαιώματα του κράτους - μέλους υποδοχής (το κράτος που απευθύνεται ο απόφοιτος για επαγγελματική ισοτιμία με βάση το πτυχίο του), προκειμένου αυτό ν' αναγνωρίσει τους τίτλους εκπαίδευσης που έχουν εκδοθεί από αρμόδια αρχή του κράτους - μέλους καταγωγής (κράτος στο οποίο εκδόθηκε το πτυχίο) και να χορηγήσει με βάση τον τίτλο εκπαίδευσης την επαγγελματική ισοτιμία.

Συγκεκριμένα, το μόνο «δικαίωμα» που έχει είναι «να επαληθεύει με τον αρμόδιο φορέα στο κράτος - μέλος καταγωγής του τίτλου» τα παρακάτω τρία στοιχεία:

α) Κατά πόσον η εκπαίδευση στο ίδρυμα που παρείχε την κατάρτιση έχει πιστοποιηθεί επίσημα από το εκπαιδευτικό ίδρυμα που βρίσκεται στο κράτος - μέλος καταγωγής του τίτλου.

β) Κατά πόσον οι εκδιδόμενοι τίτλοι εκπαίδευσης είναι οι ίδιοι με εκείνους που θα είχαν χορηγηθεί, εάν η εκπαίδευση πραγματοποιούνταν εξ ολοκλήρου στο κράτος - μέλος καταγωγής του τίτλου.

γ) Κατά πόσον οι τίτλοι εκπαίδευσης προσδίδουν τα ίδια επαγγελματικά δικαιώματα στην επικράτεια του κράτους - μέλους που χορήγησε τον τίτλο.

Ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του

Το β' στοιχείο είναι αρκετά αποκαλυπτικό και καταρρίπτει από μόνο του το μύθο του ελέγχου των ΚΕΣ που λειτουργούν σαν παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων, χωρών της ΕΕ. Κανένας έλεγχος στην ποιότητα σπουδών και διδασκαλίας δεν μπορεί να γίνει από το κράτος υποδοχής. Αυτό θεωρείται αρμοδιότητα του κράτους, της αρχής που εξέδωσε τον τίτλο. Γι' αυτό άλλωστε, κατά τη διαμόρφωση της νέας οδηγίας 2005/36/ΕΚ, απορρίφθηκε τροπολογία ευρωβουλευτών της ΝΔ (τροπολογία Τρακατέλη - Χατζηδάκη) που εισηγούνταν: «Το κάθε κράτος - μέλος μπορεί να υποβάλει τα ΚΕΣ στους ιδίους ελεγκτικούς μηχανισμούς, με τους οποίους παρακολουθεί την ποιότητα της πανεπιστημιακής του εκπαίδευσης, και να θέσει αυστηρούς όρους ως προς τη διδασκαλία και τις συνθήκες σπουδών».

Δεύτερη άποψη - θέση με στόχο τη μοιρολατρία: «Η Ελλάδα πρέπει να άρει τη συνταγματική απαγόρευση για τα μη κρατικά ΑΕΙ γιατί, με βάση τη νέα κοινοτική οδηγία, πρέπει να αναγνωρίσει μέχρι τις 20 Οκτωβρίου επαγγελματικά δικαιώματα στους πτυχιούχους παραρτημάτων ξένων ΑΕΙ» (η υπουργός Παιδείας στον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ» 8/1/07). Οχι μόνο αναγνωρίζονται τα «επαγγελματικά προσόντα» πτυχιούχων, που μέρος των σπουδών τους έγινε σε παράρτημα σε άλλη χώρα από την έδρα του Πανεπιστημίου, αλλά με το ΠΔ 44/2005 (προσοντολόγιο Δημοσίου) παρ. 5α έχουν δικαίωμα, μετά την αναγνώριση επαγγελματικής ισοτιμίας από το Συμβούλιο Αναγνώρισης Επαγγελματικής Ισοτιμίας (ΣΑΕΙ) να συμμετάσχουν σε διαγωνισμούς πρόσληψης στο δημόσιο τομέα, χωρίς καν να έχουν εγγραφεί στον αντίστοιχο επαγγελματικό φορέα (π.χ. ΤΕΕ, Οικονομικό Επιμελητήριο κλπ)! Ποιος είναι άραγε ο σκοπός αυτής της κατευθυνόμενης από την ΕΕ επαγγελματικής εξομοίωσης;

Να αναβαθμιστούν οι πτυχιούχοι των ΚΕΣ (όπως προπαγανδίζουν στους έρμους γονείς, που ανησυχούν για το μέλλον των παιδιών τους) ή αντίθετα να υποβαθμιστούν οι πτυχιούχοι όλων των πανεπιστημίων, να αποσυνδεθεί από το επάγγελμα το πτυχίο όλων των ιδρυμάτων ανώτατης εκπαίδευσης; Το τελευταίο, αν και αναμενόμενο, κρύβεται επιμελώς.

ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΤΗΝ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙA